Αθλητικές κακώσεις είναι οι τραυματισμοί που συμβαίνουν σε αθλητές (επαγγελματίες ή ερασιτέχνες) κατά την διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων (προπόνηση ή αγώνες) και αφορούν το μυοσκελετικό σύστημα (συνδέσμους, χόνδρο και μύες) . Οι πιο συχνοί τραυματισμοί είναι διαστρέμματα συνδέσμων, τενοντίτιδες και θλάση μυών και βλάβη αρθρικού χόνδρου.
Παρόμοιοι τραυματισμοί μπορούν να συμβούν και στους καθημερινούς ανθρώπους αλλά ο διαχωρισμός τους γίνεται για τους παρακάτω λόγους
I. οι τραυματισμοί στους αθλητές γίνονται πολύ πιο συχνά
II. Η καταπόνηση του μυοσκελετικου συστήματος και σοβαρότητα του τραυματισμού πολλές φορές είναι πολύ πιο μεγάλη στους αθλητές. Αυτό μπορεί να επιφέρει μεγαλύτερη ζημιά και να χρειαστεί περισσότερο χρόνο αποθεραπείας
-
Αίτια
Τα αίτια είναι πολλά συνήθως συνήθως συμβαίνουν μετα από ένα ατύχημα, άλλοτε η ανεπαρκής προθέρμανση , η υπερβολική προπόνηση ή η κακή τεχνική σε ακατάλληλο χώρο.
- Ταξινόμηση κακώσεων
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι κάθε άθλημα έχει διαφορετικούς και ξεχωριστούς τραυματισμούς
Οι αθλητικές κακώσεις διακρίνονται σε οξείες, όπου υπάρχει πρόσφατος τραυματισμός και σε χρόνιες όταν υπάρχει επαναλαμβανόμενος τραυματισμός και καταπόνηση σε συγκεκριμένη άρθρωση ή συναφείς ιστοί.
Στις χρόνιες κακώσεις σταδιακά πολλές φορές γίνεται υπέρχρηση συγκεκριμένων ιστών του σώματος από τον ίδιο ασθενή που σε συνδυασμό με ελλιπή θεραπεία και αποκατάσταση οδηγεί το ασθενή σε χρόνιο πόνο και δυσλειτουργία κάποιας περιοχής. Συχνές χρόνιες παθήσεις υπέρχρησης είναι το σύνδρομο των κοιλιακών-προσαγωγών (Sports hernia), της λαγονοκνημιαίας ταινίαs (Ιlıotıbıal band syndrome), τενοντίτιδα του Αχιλλείου τένοντα και επιγονατιδικού, πελματιαία απονευρωσίτιδα, η περιοστίτιδα των κνημών και σε προχωρημένο στάδιο κατάγματα εκ κοπώσεως (Stress fracture).
Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις αθλητικών κακώσεων συμβαίνουν ρήξεις συνδέσμων (πχ. Προσθίου χιαστού ή έσω πλαγίου), ρήξη τενόντων (πχ τενοντίου πετάλου ώμου, αχίλλειου τένοντα), ρήξη μηνίσκων, αρθρικού χόνδρου και κατάγματα κόπωσης.
Οι συνήθεις αθλητικές κακώσεις που παρατηρούνται ανά άρθρωση αναγράφονται πιο κάτω
Ώμος
- Αστάθεια εξαρθρημα ώμου
- Εξαρθρημα ακρωμιολειδικής άρθρωσης
- Ρήξη Τενόντων στροφικού πετάλου
- Σύνδρομο Πρόσκρουσης στροφικού πέταλου (internal ımpıngement )
Αγκώνας
- Οστεοχόνδρινες Βλάβες
- Αποσπαστική ρήξη δικεφάλου τένοντα
- Τενοντίτιδα τρικεφάλου
Πηχεοκαρπική
- Οστεοχόνδρινες Βλάβες
- Ρήξη τρίγωνου χόνδρου
Ισχίο
- Οστεοχόνδρινες Βλάβες
- Ρήξη τρίγωνου χόνδρου
Γόνατο
- Ρήξη Μηνίσκου(έσω, έξω)
- Ρήξη Πρόσθιου ή σπανιότερα Οπίσθιου Χιαστού συνδέσμου
- Χόνδρινες Βλάβες
- Ρήξη έσω πλάγιου συνδέσμου
- Εξαρθρημα επιγονατίδας
Ποδοκνημική
- Συνδεσμική κάκωση – ρήξη έξω πλάγιου συνδέσμου
- Οστεοχόνδρινες Βλάβες
- Τενοντίτιδα ή Ρήξη αχίλλειου τένοντα
Θεραπεία
Η αντιμετώπιση των αθλητικών κακώσεων εξαρτάται από τη φύση της κάκωσης και ανάλογα είναι συντηρητική ή χειρουργική. Συντηρητική θεραπεία συνήθης αρχική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
• Ανάπαυση,
• Παγοθεραπεία,
• Επίδεση αν χρειαστεί και
• Ανύψωση του σκέλους αν πρόκειται για το κάτω άκρο προκειμένου να περιοριστούν το αιμάτωμα και η φλεγμονή. •Αναλγησία και αντιφλεγμονώδη αγωγή
Διαβάστε τη λεπτομερή αντιμετώπιση για ορισμένες παθήσεις.
There are no more posts for this category / tag. Please add another one..
Η φυσιοθεραπεία κατέχει σημαντικό ρόλο στη θεραπεία του αθλητή. Γίνεται παραπομπή του ασθενή σε φυσιοθεραπευτή από τα αρχικά στάδια και αρχίζει πρόγραμμα αποκατάστασης με ασκήσεις ενδυνάμωσης, κινησιοθεραπείας, διατάσεις, και ασκήσεις εξειδικευμένες για το κάθε άθλημα προκειμένου να μπορέσει ο αθλητής να επανέλθει στο προηγούμενο επίπεδο αθλητικής δραστηριότητας.
Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται βιολογικές θεραπείες όπως το Πλάσμα Πλούσιο σε Αιμοπετάλια (PRP) κυρίως σε χρόνιες παθήσεις που αφορούν το μυοτενόντιο τμήμα του μυός ή συνδεσμικές και χόνδρινες βλάβες. Χειρουργική θεραπεία Όπως και σε άλλες κατηγορίες ασθενών η χειρουργική επέμβαση έχει ένδειξη σε αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας.
Στους αθλητές, ποδοσφαιριστές μερικές φορές λόγω πίεσης για γρήγορη επάνοδο το άθλημα τους προτείνεται πιο εύκολα μια επέμβαση αν όμως ενδείκνυται.
Αυτό οφείλεται εν μέρει και στο ότι η χειρουργική αρθροσκοπική αντιμετώπιση και θεραπεία πολλών αθλητικών κακώσεων έχει κάνει άλματα προόδου τα τελευταία 20 χρόνια.